Dokument, którego nie da się łatwo zapomnieć

Ricky Rodrigez uciekł z sekty i próbował żyć normalnie

Filmy dokumentalne oglądam dość rzadko. Z jednej strony je lubię, z drugiej bardzo mnie dotykają. Bardziej niż fabuła. pewnie dlatego, że mam tę świadomość, że historia którą oglądam jest prawdziwa, nikt jej nie wymyślił na potrzeby filmu.
Niemniej jednak uważam, że film dokumentalny jest bardzo trudną formą dla wszystkich - dla bohaterów, twórców i widzów i bardzo ważną.


Oglądałam wiele dokumentów, jednak takim, który bardzo mocno zapadł mi w pamięć, może najbardziej był film pt. Mściciel z sekty Dzieci Boga.
Opowiada tragiczną historię ludzi, którzy już na starcie, w momencie narodzin tak naprawdę, tracą swoje życie, są przegrani.
Film jest tym bardziej tragiczny, że jego wątkiem przewodnim jest film samobójcy, chłopaka, który postanowił opowiedzieć prawdę i skończyć z życiem, którego nie potrafił znieść, oswoić, zrozumieć.

Film dokumentalny dotyka tematu, o którym opowiada, bezpośrednio, trochę inaczej niż w fabule. Tu nie można niczego ukryć, zasłonić jakimś wątkiem, który może być mniej dotkliwy, mniej drastyczny. Patrzymy na żywych ludzi, którzy przeżywają prawdziwe dramaty.

Mściciela z sekty Dzieci Boga ogląda się bardzo trudno. Najpierw z niedowierzaniem, potem z obrzydzeniem, potem ogarnia Cię czarna rozpacz, a jeszcze później, kiedy wiedziony współczuciem i ciekawością zaczynasz sprawdzać i dowiadujesz się, że sekta pomimo działań organów sprawiedliwości wciąż sobie działa i ma się całkiem dobrze, ogarnia Cię taka bezsilność, że chce się tylko wyć.

Film jest zrobiony bardzo dobrze, zawiera mnóstwo informacji, jest dynamiczny, przez cały czas, aż do końca trzyma w napięciu.
I w zasadzie nie wiem czy go polecać.
Jeśli nie boisz się trudnych tematów, które później przez wiele tygodni i miesięcy nie dają spokoju, to obejrzyj Mściciela z Sekty Boga koniecznie. Jeśli nie chcesz wiedzieć nic o nieszczęściach tego świata, bo to zaburza twoje wewnętrzne poczucie harmonii, to lepiej daj sobie z nim spokój.